Hoe kan je met gebruikmaking van nieuwe technologie eenzaamheid verminderen? Die vraag werd voorgelegd aan ICT-ers die meededen aan de hackathon ‘Zorg voor ouderen’ – in oktober 2016 georganiseerd door de gemeente Den Haag. Eind vorig jaar kwamen zij met hun antwoord: een VirtualReality-bril waarmee je de drempel om naar dagbesteding te gaan kunt verlagen.
Hoe dan? Stef Beun, Wijkmanager Mariahoeve bij VOOR Welzijn, onderdeel van Xtra, legt uit: ‘Mensen zijn bang om voor de eerste keer naar de dagbesteding te gaan. Ze kennen de weg niet, weten niet hoe de plek eruit ziet of wat voor andere mensen er komen. Wij kunnen die angst wegnemen door iemand via een VR-bril te laten zien wat hij of zij kan verwachten.’ Enthousiast voegt hij eraan toe: ‘En dat is nog maar één van de mogelijke toepassingen!’
Nieuw bij het gebruik van de VR-bril is dat twee mensen tegelijkertijd hetzelfde filmpje kunnen bekijken. Zo kan bijvoorbeeld een familielid of een hulpverlener samen met de oudere kijken en erover in gesprek gaan. Dat verlaagt de drempel, en maakt de stap om wél naar de dagbesteding te gaan een stuk kleiner. Zo draagt de VR-bril bij aan bestrijding van eenzaamheid.
Voor jong en oud
Ook Dion Klarenbeek, derdejaars student Sociaal-Maatschappelijke Dienstverlening, denkt dat gebruik van de VR-bril veel mogelijkheden biedt: ‘Zo kan je ouderen een concert laten bijwonen, of je gaat virtueel met hen naar een museum. Dat kan je samen doen.’
Wanneer dankzij de VR-bril de drempel tot bijvoorbeeld een bezoek aan de dagbesteding verlaagd wordt, komen ouderen meer onder de mensen. ‘We kunnen technologie dus ook gebruiken om de wereld weer wat socialer te maken,’ concludeert Dion. Hij ziet nog een positief punt: de wereld van zorg en welzijn wordt door gebruik van dit soort nieuwe technologieën een beetje ‘hipper’, en zo misschien ook wel aantrekkelijker voor jongeren. Het kan daarmee ook bijdragen aan verbinding tussen jongeren en ouderen.
Dion en Stef geloven niet dat ouderen huiverig zijn voor het gebruik van een VR-bril. Een kleine demonstratie bij het Ontmoetingscentrum voor dementerende ouderen, eveneens gevestigd in het wijkcentrum, illustreert dit. Bijna alle aanwezigen zetten ‘m maar al te graag op: ‘Jeempie, wat geweldig, ik zie een hele sterrenhemel’, ’Wat is dit mooi zeg!’, ‘O, ik kan zelfs achter me kijken’.
Eng? Helemaal niet!
