Het personeelstekort in de zorg loopt rap terug, blijkt uit cijfers van het ministerie. Steeds vaker laten mensen zich omscholen tot een baan in de zorg. Zoals Agnes, Marie-Nell en Giovanni. “Je doet het voor die glimlach op de gezichten van die lieve mensen.”
Agnes Toonen (38): ‘In geen enkele baan krijg je zoveel waardering’
Waarom de overstap naar de zorg? “Ik heb 18 jaar in een drogisterij in ons dorp gewerkt. Het werk begon me op het eind tegen te staan. Ik was het zat, miste de waardering. In ons dorp zit een doven- en blindencentrum. Die mensen kwamen ook weleens in de drogisterij. Dat greep me altijd al aan. Ik heb altijd al in de zorg willen werken, maar het kwam er niet van. Toen zag ik toevallig een vacature voor hulp aan doofblinden in zorgcentrum Kalorama. Ik heb het met mijn gezin besproken en vrij snel besloten om te solliciteren.”
Wat doe je nu? “Ik volg de driejarige leerwegopleiding voor verzorgende en zit nu in het einde van mijn tweede jaar. Ik ga één keer in de week naar school, de overige 24 uur werk ik met doofblinden. Het is heel complex: sommige mensen zijn doof, blind en hebben ook nog een andere handicap. Ik verdien hetzelfde als in de winkel, maar het gaat me vooral om die voldoening.”
Wat maakt het werk zo mooi? “‘Die waardering en dankbaarheid die je krijgt, zijn zo mooi. Er zijn natuurlijk ook moeilijke momenten, maar als je de mensen helpt met iets, krijg je daar zoveel voor terug. Het zit hem in de kleine dingen, daar geniet ik zo van. Mijn kinderen zagen vroeger dat ik wel klaar was met het werk in de drogisterij. ‘Mama was soms chagrijnig’, zeiden ze. Nu zien ze dat hun moeder iets doet waar ze plezier in heeft. En ik kan samen huiswerk doen met mijn oudste.”
Marie-Nell (57): ‘Toen mijn moeder ziek werd wist ik zeker dat ik in de zorg wilde werken’
Waarom de overstap naar de zorg? “Ik heb best wat banen gehad. Ik heb in een supermarkt gewerkt, in een bloemenwinkel en in een keuken van een verzorgingscentrum. Eigenlijk wilde ik altijd wel in de zorg werken, maar het kwam er niet van. Toen mijn moeder ziek werd, heb ik haar samen met mijn broer heel lang verzorgd. Door dat zorgen wist ik het helemaal zeker: ik wilde werken in de zorg. Maar ik was al best oud, 50 jaar, dus wist dat dat niet makkelijk zou worden. Maar via een studievoucher van het UWV kon ik me laten omscholen.”
Wat doe je nu? “Ik ben begonnen als helpende, niveau 2. Tijdens de studie loop je stages op meerdere afdelingen. Ik zit nu in een woonzorgcentrum waar ik ouderen verzorg. Sommigen van hen zijn zwaar dementerend. Ik help mensen met aankleden, ontbijten en doe activiteiten met ze.”
Wat maakt het werk zo mooi? “Die glimlachen op die gezichten. Dat is onbeschrijflijk mooi. Ik wist altijd al dat mijn hart bij de zorg lag. Ik hoop dat ik volgend jaar mijn diploma voor verzorgende niveau 3 haal. Ik doe het niet voor het geld, al is dit beter dan een uitkering. Ik doe het vooral voor die voldoening, elke dag weer. Ik vind het elke dag weer heel dankbaar werk om te doen.”
Giovanni (20): ’s Ochtends zie je al die glimlach op gezichten, zo mooi’
Waarom de overstap naar de zorg? “Ik twijfelde lange tijd: wilde ik het kappersvak in of de ouderenzorg? Ik koos voor kapper. Ik heb mijn diploma gehaald op het Zadkine in Rotterdam, maar ik kreeg geen waardering. Niet van mijn baas en ook weinig van de klanten die ik knipte. Mijn oma zat in een verzorgingshuis. Ik bezocht haar vaak en vond het leuk om die ouderen te zien en met ze om te gaan. Toen wist ik het: het kappersvak is niets, ik wilde de zorg in.”
Wat doe je? “Ik bezocht een introductiedag bij zorginstelling Laurens. Er was een vacature en heb die kans meteen gepakt. Ik ben pas net begonnen met mijn opleiding. Elke dinsdag ga ik naar school, de rest van de week werk ik met ouderen. Sommigen zijn zwaar dement. Ik haal ze uit bed, help ze wassen en aankleden, ontbijten, we hebben gesprekken en doen spelletjes. En ik wens ze ’s avonds een goede nachtrust bij het naar bed gaan.”
Wat maakt het werk zo mooi? “Die ouderen zijn zo dankbaar voor wat je doet. Zo mooi. Ik doe nu echt iets voor de maatschappij en als je ziet hoe eenzaam sommige ouderen zijn, breekt je hart. Het kappersvak vond ik zo ondergewaardeerd, bovendien verdien ik nu dubbel zo veel. Mijn moeder heeft zelf in de thuiszorg gewerkt en mijn oma heeft ook altijd in de zorg gewerkt. Zij begon te huilen toen ze hoorde dat ik de overstap had gemaakt naar de zorg. Zo mooi om te zien. Het geld komt wel, dat vind ik niet belangrijk. Zolang die ouderen maar goede zorg krijgen. Veel belangrijker.”
Bron: RTL Nieuws / Agnes de Goede, 23 mei